من یک مهندس صنایع هستم. سال ها درس خوندم. ۴ سال کارشناسی رو حساب کن و ۲ سال ارشد. همیشه سعی کردم بالاترین نمره ها رو بیارم و بیشترین فعالیت رو توی کلاس های درسیم داشته باشم. همیشه جز دانشجوهای ممتاز کلاس و ورودی خودم بودم. ولی الآن چی؟ الآن هیچ کاری نمی تونم بکنم. جایی استخدام هستم و کاری میکنم که حتی با مدرک کارشناسی هم میتونستم به اینجا برسم. حقوقی رو دارم که اگه همون زمان کارشناسی براش تلاش میکردم و به این حقوق میرسیدم خیلی موفق تر از الآن بودم. من نمیدونم توی رشته ی شما چه طور هست و چی به چیه. ولی برای ما واحد پروژه اختیاری بود و من این واحد رو برداشتم و دقیقا به حرف دوستمون ساینا خانم رسیدم که همه ی استادا فقط به فکر این هستند که از دانشجوهاشون چطور برای افزایش اعتبار خودشون استفاده کنند در حالیکه هیچ سودی به دانشجوها نمیرسه.